เรื่องนี้เกิดขึ้นช่วงที่ผมบวชเณรนั่นแหละ สามเณรคู่หูกำลังฝึกทั้งธรรมกาย (ตามแนวทางของผม ที่อาศัยแนวทางของหลวงพ่อสดเป็นพื้นฐาน) และมโนมยิทธิ (ตามแนวทางของผม ที่อาศัยหลวงพ่อฤษีลิงดำเป็นพื้นฐาน) ในช่วงที่ตาทิพย์ของสามเณรเริ่มเปิด (คนอายุประมาณ ๗ - ๒๐ ปี เหมาะสมจะฝึกตาทิพย์ คนที่อายุมากๆ เสียพรหมจรรย์แล้ว หรือมีกรรมตัดรอนมาก มักมีปัญหาเวลาฝึกตาทิพย์) เราก็เริ่มฝึกฤทธิ์ทางใจกันมาก ซึ่งฤทธิ์ทางใจของเรา ไม่ได้หมายความเพียงแต่การถอดกายทิพย์ คำว่า ฤทธิ์ทางใจของเราคือ "ใจมีฤทธิ์สั่งอะไรได้" เช่น สั่งจิตวิญญาณในกายให้ไปทำอะไรในโลกทิพย์ (ที่คนมักเข้าใจว่าคือการถอดกายทิพย์ ซึ่งพระพุทธองค์เคยตรัสห้ามพระสาวกรูปหนึ่งที่อธิบายวิญญาณว่าเหมือนกับเสื้อผ้าที่ถอดออกได้) นอกจากนี้ เรายังใช้ฤทธิ์ทางใจสั่งอย่างอื่นได้ด้วย เช่น สั่งให้ของทิพย์ของเราดึงเอาพลังเข้ามา หรือแบ่งออกเป็นสองอัน เป็นต้น นอกจากนี้ ฤทธิ์ทางใจตามแนวหลวงพ่อฤษีลิงดำ จะเชื่อมโยงกับพระอินทร์ โดยไปสวรรค์ชั้นดาวดึงส์เท่านั้น เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาก็ไปแค่นั้น เพราะถ้าไปในที่ๆ เราไม่รู้ เราอาจพลาดและเกิดปัญหาได้ (ซึ่งผมและคู่หูเคยโดนมาแล้วทั้งคู่) แม้แต่ธรรมกายของเรา ก็มีบางส่วนที่ต่างจากของวัดธรรมกาย เช่น ของวัดธรรมกายให้เพ่งดวงแก้วเอาเป็นนิมิตร ของเราจะเข้าสมาธิปกติให้จิตสงบก่อน เมื่อนิมิตรเกิดขึ้นมาเองเป็นรูปอะไรก็แล้วแต่ ให้เข้าใจว่านี่คือ "นิมิตรยังไม่ใช่ของจริง" ก็จะเพ่งต่อไปจนทะลุทะลวงนิมิตรนั้น "ภาพทิพย์จริง" ก็จะปรากฏเป็นลำดับชั้นไป นอกจากนี้ลำดับชั้นของกายทิพย์ตามแบบฉบับของวัดธรรมกายจะไล่ไปเหมือนตามลำดับสวรรค์ แ่ต่ของเรามันไม่อาจยึดได้เลย คือ แล้วแต่บุญกรรมทำมา ใครสร้า้งบุญบารมีมาได้กายทิพย์แบบไหนบ้าง มันก็จะเป็นเช่นนั้นเอง ไม่ใช่เป็นไปตามตำราไล่เรียงไปตามลำดับตามสวรรค์แต่ละชั้น จากกายเทวดาชั้นหนึ่งไปจนกายพรหมอะไรแบบนั้น เราไม่ได้ค้นพบแบบนั้น เราค้นพบคือ ไม่อาจยึดแล้วแต่บุญบารมีสร้างมา เท่านั้นเอง แต่เราก็ดูออก เวลาใครหลง หรือเห็นนิมิตรไม่ได้เห็นของทิพย์จริง มันมีวิธีสังเกตุนิดหนึ่ง ที่เหลือก็ใช้ญาณครับ
แล้ววันหนึ่ง สามเณรเข้าสมาธิก็เห็นภาพนิมิตร (ที่ไม่ได้คิดหรือสร้างขึ้นมันผุดออกมาเองตามธรรมชาติ) เป็นรูปหัวช้าง เมื่อเพ่งทะลวงผ่านนิมิตรหัวช้างนั้นไป ก็เห็นรูปเหมือน "พระพิฆเนศ" เมื่อเพ่งต่อไปกลางกายพิฆเนศพบดวงแก้ว เพ่งในดวงแก้วก็เห็นอดีตชาติของสามเณรเอง จากนั้น ผมจึงแนะวิธีเพ่งดูคนอื่น ให้เขาเพ่งดูกายทิพย์ผมบ้าง แล้วเขาก็เห็น "ฤษี" ตนหนึ่ง (ฤษีตนนี้ก็คือ ตนเดียวกับตอนที่สามเณรเพ่งในกายตัวเองแล้วเห็นดอกบัว พร้อมกับมีฤษีตนหนึ่งอยู่ข้างๆ) จากนั้นเพ่งทะลวงลึกเข้าไปก็เห็นอดีตชาติของฤษีตนนั้น สุดท้าย เมื่อฤษีตนนั้นตายลงไปเกิดเป็น "พระศิวะ" และมีบุตรบนสวรรค์คือพระพิฆเนศ (ซึ่งก็คือ สามเณรนั้นเอง) ผมไม่รู้ว่าสามเณรจะเชื่อมโยงอะไรได้แค่ไหน เพราะเขาได้แ่ต่เห็นเป็นช่วงๆ แต่ไม่อาจเชื่อมโยงหรืออธิบายในสิ่งที่ตัวเองเห็นได้ (ผมจึงต้องเป็นผู้อธิบายให้เขาเข้าใจโดยตลอด ทั้งๆ ที่ตาทิพย์ผมบอดนี่แหละ เออ แปลกดี?) ผมไม่ได้บอกเรื่องอดีตชาติ ชาติหนึ่งในภพสวรรค์ว่าเป็นพ่อลูกกัน เพราะไม่เหมาะและไม่จำเป็น รู้แล้วก็เฉยๆ ทำหน้าที่ของตนเองต่อไป ก็เท่านั้นเองครับ จบ! ...
Penulis : Unknown ~ Sebuah blog yang menyediakan berbagai macam informasi
0 comments:
Post a Comment