เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อครั้งผมยังบวชเป็นเณร ผมและสามเณรคู่หูโปรดกุมารได้มากหลายคู่แล้ว จากนั้น ก็เริ่มหมดภาระกิจโปรดเทพกุมารเสียที ก่อนจะหมด ก็มีเทพกุมารคู่หนึ่งเข้ามา เป็นเทพกุมารที่มีฤทธิ์มากกว่าทุกๆ ตนที่เคยเห็น เพราะเทพกุมารตนหนึ่งทรงครุฑมาเลย อีกตนหนึ่งทรงพญานาคมา ตอนแรกผมก็คิดว่าเทพนักษัตรที่ทำหน้าที่เป็นพาหนะทิพย์ ไม่น่าจะให้เทพกุมารขี่ได้ (น่าจะรับใช้เทพชั้นสูงกว่านั้น) แต่แล้วสิ่งใดที่ไม่คิดว่ามี ไม่คิดว่าจะได้เจอ ก็ได้เจอจนได้ เทพกุมารสองตนนี้มีฤทธิ์มาก เป็นลูกท่านหลานเธอของเทพชั้นสูงมากๆ บนสวรรค์โน้น เรียกว่า "สถานะไม่ธรรมดาเลย" พอมาถึงปั้บ ก็เกิดเรื่องทันทีเลยครับ คือ เทพกุมารสองตน ตนหนึ่งไปฆ่ามารที่แฝงอยู่ในร่างของพระรูปหนึ่ง อีกตนหนึ่งก็ไปฆ่าอะไรจำไม่ได้แล้ว ที่มาแฝงในร่างพระเหมือนกัน เร็วมาก เกินกว่าจะห้ามได้ครับ (ในมิติทิพย์ต่างจากโลกเรามาก เมื่อพวกเขาเจอผู้ที่มีความแตกต่างกัน เช่น เทพเจอกับมาร เขาจะลงมือเล่นงาน หรือฆ่ากันเลยก็มีครับ) เราเลยไม่ทันห้ามเขา ส่งผลให้พระรูปนั้น ค่อยๆ เสื่อมฤทธิ์ลง จากที่เคยเป็นพระเรขาฯ เจ้าอาวาส หลังๆ ก็เริ่มมีปัญหาอยู่ไม่ได้ และมีพระรูปอื่นมาทำหน้าที่แทนครับ ผมก็ว่าอะำไรเขาไม่ได้ เพราะในโลกทิพย์เขาก็เป็นกันแบบนี้ เขาไม่ถือว่าผิด เป็นธรรมชาติของพวกเขาครับ เราจะลงโทษเทพกุมารทั้งสอง ก็ไม่ควร เพราะเขาไม่ใช่มนุษย์ จะเอากฏเกณฑ์มนุษย์มาจัดการกับเขาก็ไม่ได้ เลยต้องเฉยๆ ไว้ ปล่อยไปตามแต่เวรกรรมครับ พอเราปล่อยเท่านั้นเอง ทีนี้ เทพกุมารก็ไปอยู่กับสามเณรคู่หู ว่างๆ ก็ไปจับกิ้งก่ามาฆ่าเล่นครับ (อันนี้เริ่มจะไม่ใ่ช่แล้ว) ผมไปเจอพอดีพร้อมหลักฐาน เลยคิดว่าจะเอาอย่างไรดี ยังไม่ทันสอนอะไรเขาเลย (กำลังคิดอยู่ว่าจะสอนอะไรเขาดี คิดไม่ออก เพราะเรื่องฤทธิ์เขาก็ได้แล้ว พาหนะทรงก็มีแล้วอีก) ผมเลยเตือนสามเณรคู่หู ไม่ให้ทำอย่างนั้น ว่าแล้ว ไม่ทันไร เทพกุมารสองตนก็มาอยู่กับผม เล่นเอาผมก็บ้าจี้ไปกับพวกเขาด้วย คือ ไปเล่นกับสามเณรเหมือนในหนังจีนน่ะ มือข้างหนึ่งผมก็เป็นเหมือนกงเล็บครุฑ อีกข้างหนึ่งก็เหมือนพญานาค (เอ้าเข้าไปสิ เออ เป็นไปได้เนอะคนเรา?) ทำเอาสามเณรโดนข่วนเป็นรอยไปเลย ทีนี้ เราเริ่มรู้ตัวแล้วว่าเอาไม่ไหว คุมไม่อยู่แล้ว ทำอย่างไรดีละ เกินกำลังเราแล้ว
เมื่อปัญหาเกิดขึ้นแบบนี้ ครูบาอาจารย์เบื้องบนของเรา ท่านคงเห็นและประเมิณแล้วว่าผมและสามเณรคู่หู เอาไม่อยู่แน่แล้ว คุมเทพกุมารสองตนนี้ไม่ไหวแล้ว (ยิ่งกว่าซนเสียอีกครับ) อย่างเทพกุมารตนอื่นๆ ทั่วไป เคยมาแล้วจะเล่นขี่ช้าง ขี่ม้า ประจำ เราก็บอกให้เขาหยุดได้ เพราะช้างกับม้านั้น เราเอาถวายพระนเรศวรไว้ อันนี้ เขามีของเขาเองเลย จะไปห้ามไม่ให้เขาเล่นของๆ เขาเองหรือก็กระไรอยู่ มันไม่ใช่ของเรานี่นะ สุดท้ายแล้ว เบื้องบนก็เลยช่วย เอาเทพกุมารสองตนนั้นไปหาครูอาจารย์ในโลกทิพย์ท่านอื่นๆ เห็นว่าไปได้ครูเป็นยักษ์ เขาก็คุมดี ดุกว่าเราเยอะ แต่ว่าเทพกุมารสองตนนั้นก็ยังไม่หายซน แต่เอ้าน่า ไหนๆ ก็ไปจากเราแล้ว เรียกว่า "โล่งอก" ไปที ไปดีละกันเทพกุมารทั้งสอง ผมกับสามเณรคู่หูเลยรอดพ้นความวุ่นวายไป ได้กลับคืนสู่ความสงบอีักครั้ง (แต่ก็คิดถึงเทพกุมารสองตนนี้บ้าง เป็นบางครั้งครับ) จบ!
Penulis : Unknown ~ Sebuah blog yang menyediakan berbagai macam informasi
0 comments:
Post a Comment