เสียอาจารย์!

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อครั้งผมยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย ผมเรียนไม่จบถึงสามคณะ สามมหาวิทยาลัย ทั้งๆ ที่ผมเป็นคนที่เรียนเก่งมาก่อน แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็น ครอบงำ ทำให้สมองผมและจิตใจของผมย่ำแย่มาก เหมือนสิ่งนั้นไม่ต้องการให้ผมได้ปริญญาตรี มันรบกวนและขัดขวางผมทั้งสมองและจิตใจ จนเมื่อผมได้เข้าเรียนบริหารธุรกิจ ผมสอบตกวิชาบัญชีหลายครั้งทีเดียวทั้งที่ผมเคยเก่งวิชาคณิตศาสตร์ และวิชาบัญชีก็ไม่ได้ใช้สูตรคำณวนมากมายอะไร แต่จะมีตัวเลขเยอะที่ต้องใช้ความละเอียดและความชำนาญในระบบบัญชีสักหน่อยก็เท่านั้น สุดท้าย ผมก็ทำไม่ได้ ไม่ทราบว่าเพราะอะไร บางวิชาผมสงสัยมาก ถึงขนาดไปขออาจารย์ดูกระดาษคำตอบเลย เช่น วิชาการสื่อสารการตลาด ซึ่งผมแอบไปเรียนเอง กับเด็กคณะนิเทศศาสตร์ (หรือบางมหาวิทยาลัยเรียกว่าวารสารศาสตร์หรือสื่อสารมวลชนก็มี) ทว่า เด็กจากคณะวิทยาศาสตร์กลับได้คะแนนสูงกว่าผม ผมขอให้อาจารย์เอาคำตอบมาเทียบกันดู ชัดเจนว่าผมตอบเยอะมากและใส่ความรู้ไปมากกว่า แต่อาจารย์ให้คะแนนผมน้อยกว่าเด็กคณะวิทยาศาสตร์ ผมเลยบอกอาจารย์ว่า เทียบกันดูแล้ว เขาตอบน้อยกว่าผมทั้งเนื้อหาและปริมาณ (เด็กวิทยาศาสตร์ไม่ได้เรียนด้านนี้มาโดยตรงนี่ครับ) แต่ทำไม อาจารย์ใ้ห้คะแนนเขาเยอะมากกว่าผม ในที่สุด อาจารย์ก็ยอมรับแล้วปรับคะแนนให้ผมสูงขึ้นตามที่ควรจะเป็น (ผมรู้สึกว่าอาจารย์ไม่ได้คิดจะกลั่้นแกล้งผม แต่เหมือนเบรอไปชั่วขณะที่ตรวจข้อสอบ เหมือนมีอะไรครอบงำ) และวิชาบัญชีนี่ก็เหมือนกัน ในที่สุด ผมก็ได้อาจารย์ท่านหนึ่งมาช่วยสอนให้ผมแบบเต็มที่ ผมเรียนกันแค่สองคน ต่ออาจารย์หนึ่งท่าน อาจารย์ตั้งใจสอนผมมาก และอาจารย์คนนี้เป็นคนดีมากครับ อาจารย์อายุไม่มาก ยังไม่แต่งงาน และพยายามช่วยให้ผมผ่านให้ได้ เพราะมันเป็นวิชาบังคับ ถ้าไม่ผ่าน ก็ไม่จบครับ ในที่สุด ผมซึ่งเรียนกับเพื่อนไม่กี่คน ก็จบได้ในที่สุด


ทว่า ในวันแม่ อาจารย์ซึ่งขณะกำลังขับรถอยู่ ได้โทรศัพท์ไปคุยกับแม่ แล้วอาจารย์ก็ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ตอนนั้น ผมไม่ได้คิดอะไรมาก คิดว่าชีวิตคนไม่เที่ยง เป็นธรรมดา ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนเกิดขึ้นได้ ผมจึงไม่ทันเอะใจว่าเพราะอะไร แต่มาตอนนี้ ผมหวนกลับไปคิดแล้วกลับยิ่้งสงสัยว่า "มีอะไรบางอย่างที่ผมมองไม่เห็น" ทำให้ผมกลายสภาพเป็นคนโง่ (ทั้งๆ ที่ก่อนเข้าเรียนผมทำได้ดีมากๆ เลย) และทำให้เกิดอุบัติเหตุกับอาจารย์ บางครั้ง แม้การได้มาซึ่งใบปริญญา อาจเป็นการแลก ผมไม่รู้ว่าความพยายามที่อาจารย์ช่วยผมนั้น เป็นการแลกหรือไม่? แต่ผมก็สูญเสียอาจารย์ไป เพราะอุบัติเหตุ นั่นคือ สิ่งที่ผมพอจะเข้าใจได้ในระดับของมนุษย์ เดี๋ยวนี้ ผมเริ่มตระหนักถึง "การแลก" มากขึ้น บางอย่างที่เราได้มา มันอาจจะเป็นการแลก และต้องแลกในสิ่งที่เราคาดคิดไม่ึถึงก็เป็นได้ แม้แต่การจบปริญญาก็ตาม (ก่อนหน้านี้ อาจารย์หญิงท่านหนึ่งในคณะที่ผมกำลังศึกษาอยู่แล้วไม่จบ เพราะผมลาออกก่อน ก็พยายามเข็ญให้ผมเรียนให้จบ จนถึงวันหนึ่ง อาจารย์ท่านนี้ก็ถูกยิงเสียชีวิตครับ) ตอนนี้ ผมไม่ต้องการปริญญาอีกแล้ว!

Penulis : Unknown ~ Sebuah blog yang menyediakan berbagai macam informasi

Artikel เสียอาจารย์! ini dipublish oleh Unknown pada hari 2/17/13. Semoga artikel ini dapat bermanfaat.Terimakasih atas kunjungan Anda silahkan tinggalkan komentar.sudah ada 0 komentar: di postingan เสียอาจารย์!